PHANTOM PAINS

Caravaggio (Prologue)

 

You were chosen from the few

With the greatest talent in your hands

With your back turned on God

You created beauty, events on cloth

 

An exception you were from the chosen

The great fame was granted to you

While at the same time people

Got devoured by hunger and disdain

 

Caravaggio

Why you lacked faith?

Caravaggio

Humility and reason

Rowdy way of life

Tragically ended your time

 

You gave a lot to masses

Though were a curse to the one man

The score could be so different

If you listened to your conscience

 

You were late and didn’t make it

But got so close to understand

The plain truth is obvious

Life’s always so close to a black grave

 

Caravaggio

Why you lacked faith?

Caravaggio

Humility and reason

Rowdy way of life

Tragically ended your time

Immortal in people’s minds

Mortal among individuals

One line and one cry

One life and one fear

Caravaggio

 

Music: Doman, P. Kowalczyk, M. Czarnomysy
Lyrics: Doman

Caravaggio (Prolog)

 

Byłeś wybrany pośród niewielu.

Bóg na twoje dłonie zesłał olbrzymi talent.

A ty plecami odwrócony do niego

Tworzyłeś piękno, wydarzenia utrwalone na płótnie.

 

Wśród wybranych byłeś wyjątkiem.

Za życia dostąpiłeś wielkiej sławy.

Chociaż wiele postaci z twojego szeregu.

Pożerała pogarda, ubóstwo i głód.

 

Caravaggio

Dla czego zabrakło ci wiary.

Caravaggio

Pokory, zdrowego rozsądku.

Awanturniczy tryb życia.

Zakończył tragicznie twój czas.

 

Wiele dałeś z siebie masom.

Chociaż dla jednostki byłeś przekleństwem.

Jakże inny miał byś bilans.

Gdybyś w porę posłuchał swojego sumienia.

 

Nie zdążyłeś, nie dotarłeś.

Chociaż tak niewiele chwil cię dzieliło.

Do zrozumienia tej prawdy.

Że życie zawsze ociera się o grób.

 

Caravaggio

Dla czego zabrakło ci wiary.

Caravaggio

Pokory, zdrowego rozsądku.

Awanturniczy tryb życia.

Zakończył tragicznie twój czas.

Nieśmiertelność w umysłach ludzi

Śmiertelność pośród jednostek.

Jeden szereg, jeden płacz.

Jedno życie i jeden lęk.

Caravaggio.

 

Muzyka: Doman, P. Kowalczyk, M. Czarnomysy
Słowa: Doman

In Street’s Embrace

 

I fell down hit by lightning

Then, unconscious, I dropped off

Light shining from the puddle, in darkness the moonlight is so dim

I’m tied down with strange bonds

Consciousness brings only tears

I fell for the third time, will somebody set me back on my feet

 

I seek Samaria with dead gaze

And a man who could understand

The death of the firstborn which brings hope through bitter tears

Poor strongman, where are you?

Help me understand this truth

Verses read by the coffin. Job’s history, black covered book

 

Stand on the road to eternity

Make me a little sensitive

I hold my hand out as if in fog

Someone’s here but is it him?

 

Roaming between shadows

I was naked among cold breaths

A light in the tunnel dimmed, like a red setting sun

Returning from a journey

I felt the angel over me

Kissing the pavement – like a rose growing in the rotten heap for years

 

Stand on the road to eternity

Make me a little sensitive

I hold my hand out as if in fog

Someone’s here but is it him

 

Music: Doman, M. Czarnomysy
Lyrics: Doman

W objęciach bruku

 

Rażony piorunem upadłem na ziemię

Tracąc świadomość zapadałem w sen.

Bijący blask z kałuży, w ciemności światło księżycowe jest tak ubogie.

Skrępowany niewidzialnymi więzami.

Świadomość wywołuje, bezsilność i niewidoczny szloch.

Trzeci raz upadłem czy mnie ktoś podniesie- choć chwilę przystanie.

 

Martwym wzrokiem poszukuję Samarii.

Człowieka, tak prostego by mógł zrozumieć.

Śmierć pierworodnego, która napawa nadzieją przenikającą przez gorzkie łzy.

Ubogi siłaczu gdzie jesteś.

Pomóż mi zrozumieć tę prawdę.

Nad trumną czytane wersety. Historię Joba, księgę z czarną okładką.

 

Stań na drodze do bezkresnej wieczności..

Wywołaj we mnie jakąś wrażliwość.

Wyciągam dłoń, nie widząc nic.

Ktoś tu jest, lecz czy to on ?

 

Podróżując między cieniami.

Byłem nagi wśród zimnych oddechów.

Światło w tunelu się oddalało jakby czerwony zachód słońca.

Wracając z dalekiej podróży.

Czułem na ramieniu anielską dłoń.

Całując bruk niczym róży kwiat w kałuży zgnilizny rosnący od lat.

 

Stań na drodze do bezkresnej wieczności..

Wywołaj we mnie jakąś wrażliwość.

Wyciągam dłoń, nie widząc nic.

Ktoś tu jest, lecz czy to on ?

 

Muzyka: Doman, M. Czarnomysy
Słowa: Doman

Angel’s Touch

 

I felt the divine touch again

Enchanting like a kiss on a rainy night

Peaceful like driving on an empty street

Bowing street lamps

May stormy dusk

 

Warrior, why are you still here tonight?

All this time you’re staring at my life

 

Every night, every day, you follow me like a shadow

Every night, every day, with a halo surrounding my life

 

Emptiness within like the sea

Your feather frozen ages ago

Dejavu, well really I wasn’t there

You’ve suffered because of us

 

Warrior, why do you still look at me?

All this time you lead me to eternity

 

Every night, every day, you follow me like a shadow

Every night, every day, with a halo surrounding my life

 

Aniele…

 

While caring for my fate I forgot you

And you stopped over some unsuccess

You tried to ease crying on streets

Holding some fading soul’s bloodstained hand

And I understood the surrounding

Uncertainty, imperfection, cold

So I ask humbly – let me find you

Or find me among my sins

 

Every night, every day, you follow me like a shadow

Every night, every day, with a halo surrounding my life

Every night, every day, you follow me like a shadow

Every night, every day, with a halo surrounding my life

 

Music: Doman
Lyrics: Doman

Dotyk anioła

 

Ponownie poczułem niebiański dotyk.

Upojny niczym delikatny pocałunek, w ciepłą deszczową noc

Spokojny jak jazda pustą ulicą.

Pośród kłaniających się latarni

W majowy burzowy zmierzch.

 

Strażniku mojej duszy, dlaczego tutaj tracisz czas.

W tylu chwilach, wpatrujesz się w mego życia czerń.

 

Każdej nocy, każdego dnia, samotnie jak cień za mną kroczysz.

Każdej nocy, każdego dnia aureolą otaczasz mój świat.

 

Duchowa pustka jak ocean

Twoje pióro zamarznięte w dziewiczej lodowej bryle.

Dejavu, przecież mnie tam nie było.

Od tysięcy lat, cierpisz przez takich jak ja.

 

Strażniku mojej duszy, dla czego tutaj tracisz czas.

W tylu chwilach, próbujesz mnie prowadzić do wieczności.

 

Każdej nocy, każdego dnia, samotnie jak cień za mną kroczysz

Każdej nocy, każdego dnia aureolą otaczasz mój świat.

Każdej nocy, każdego dnia, samotnie jak cień za mną kroczysz

Każdej nocy, każdego dnia aureolą otaczasz mój świat.

 

Aniele stróżu…

 

W trosce o swój los na moment zapomniałem o Tobie.

A ty przystanąłeś nad jakimś nieszczęściem.

Próbowałeś ukoić płacz na ulicy.

Trzymając zakrwawioną dłoń ulatującej duszy.

I wtedy zrozumiałem otaczającą nicość.

Niepewność, ułomność, chłód oraz strach.

Więc proszę pokornie byś dał się odnaleźć.

Lub spróbuj odnaleźć mnie sam pośród mych win.

 

Każdej…

 

Muzyka: Doman
Słowa: Doman

Fourth Chamber

 

The smell of musk surrounds me as I walk down the cold hall

All the open rooms want to satisfy my curiosity

Hand of the nameless leads me into the unknown

With hesitation I open the first door

 

I want to enter, it’s bright, clean and peaceful there

Millions of warm moments, which can last eternally

But they don’t want me here, a creak – the door is closed

So I walk further, calmly, like a floating ghost

 

Like a mourning king who walks in silence

I saw the gates of heaven, they were closed

Whispers from hell invited me, I didn’t want to enter

The third door was wide open, only longing was inside

Many common souls, all waiting for the change

 

Give me a chance, I don’t want to drown like the others

Please, I want to feel your touch once again

Angel, please open the fourth door

The last one, because I know my time is yet to come

 

Faces in the space of sorrow visit my mind

Blurred features of tyrants soiled by the blade

Let this sword fade from my memory like a shadow

Drop a crimson curtain after a sad show

 

Like a mourning king who walks in silence

I saw the gates of heaven, they were closed

Whispers from hell invited me, I didn’t want to enter

The third door was wide open, only longing was inside

Many common souls, all waiting for the change

 

Give me a chance, I don’t want to drown like the others

Please, I want to feel your touch once again

Angel, please open the fourth door

The last one, because I know my time is yet to come

 

Music: Doman
Lyrics: Doman

Czwarta komnata

 

Idąc zimnym korytarzem czuję zapach piżma wszechobecną woń.

Uchylone drzwi w poszczególnych komnatach zapraszają do zaspokojenia ciekawości.

Dłoń bezimiennego prowadzi mnie w nieznane.

Otwieram pierwsze z drżeniem ręki.

 

Chcę tam wejść, jest bardzo jasno, czysto, pięknie.

Miliony ciepłych chwil, które bezustannie mogą trwać.

Lecz mnie tu nie chcą, drzwi zamykają się cicho skrzypiąc.

Więc podążam dalej w spokoju snując się jak cień.

 

Wędrując w milczeniu niczym król ogarnięty żałobą.

Ujrzałem wrota nieba, które się zamknęły.

Szepty z piekła zapraszały, lecz nie chciałem tam wejść.

Trzecie wejście stało otworem, w nim ujrzałem tylko tęsknotę.

Wiele dusz jakże typowych, oczekujących na miłosierdzie.

 

Daj mi szanse nie chcę tonąć tak jak inni.

Proszę jeszcze raz pragnę poczuć twoją dłoń.

Aniele, proszę uchyl czwarte wrota.

Te ostatnie, bo wiem, że to jeszcze nie mój czas.

 

Umysł odwiedzają twarze w przestrzeni rozpaczy.

Rozmydlone oblicza tyranów kalane ostrzem Archanioła.

Niech ten miecz jak cień zniknie z mej pamięci.

Opuszczając karmazynowa kurtynę po przerażającym przedstawieniu.

 

Wędrując w milczeniu niczym król ogarnięty żałobą.

Ujrzałem wrota nieba, które się zamknęły.

Szepty z piekła zapraszały, lecz nie chciałem tam wejść.

Trzecie wejście stało otworem, w nim ujrzałem tylko tęsknotę.

Wiele dusz jakże typowych, oczekujących na miłosierdzie.

 

Daj mi szanse nie chcę tonąć tak jak inni.

Proszę jeszcze raz pragnę poczuć twoją dłoń.

Aniele, proszę uchyl czwarte wrota.

Te ostatnie, bo wiem, że to jeszcze nie mój czas.

 

Muzyka: Doman
Słowa: Doman

Tunnel Of Mercy

 

Someone suddenly turned the light of near the doors of doubt.

A one way ticket in the carriage of solitude

But I feel that it’s going to be alright again

That fate smiled at me once more

 

Between the earth, heaven, night and day

In whirls of endless spaces I immerse

Between the dream and reality

I return again like an evening thought

 

Light in the tunnel of fortune dispersed among the bright stars

I feel the coldness of the earth like never before

Still I feel that it’s going to be alright again

I will see the real, simple world

 

Between the earth, heaven, night and day

In whirls of endless spaces I immerse

Between the dream and reality

I return again like an evening thought

 

Music: Doman
Lyrics: Doman

Tunel miłosierdzia

 

Wyłączono niespodziewanie światło, otwierając wrota niepewności.

Wręczono bilet w jedną stronę w przedziale samotności.

Mimo to mam przeczucie, że będzie dobrze.

Że kolejny raz uśmiechnął się do mnie los.

 

Między ziemią a niebem, między nocą a dniem.

W wirach bezkresnej przestrzeni tonę w milczeniu.

Między jawą a snem, miedzy dobrem i złem.

Wracam niczym myśl uwolniona z umysłu wieczorowa porą.

 

Światło w tunelu przeznaczenia rozprasza się wśród gwiazd.

Czuję, jak nigdy dotąd chłód ziemskiego oblicza.

Mimo to mam przeczucie, że będzie dobrze.

Że zobaczę znów realny, zwykły świat.

 

Między ziemią a niebem, między nocą a dniem.

W wirach bezkresnej przestrzeni tonę w milczeniu.

Między jawą a snem, miedzy dobrem i złem.

Wracam niczym myśl uwolniona z umysłu wieczorowa porą.

 

Muzyka: Doman
Słowa: Doman

Pictures

 

Fire in my empty heart

Appeared like an unexpected guest

Approaching with the storm

He can define everything with a kiss

Dressed in a suit, a ring shining on his hand

Nodding his head, convincing me, he can help me find myself – among the pictures

 

You’ll be stronger than ever

Women, gold and power

Just bow before me secretly

Forget about love, give up integrity, affection

He said with his stare and disappeared

 

A romance-like desire this promise brings

Not thinking about the scars I ask for the mask

Frames in black and white

Imported into my mind

Scarf made of sin covers Themis’s eyes

 

You’ll be stronger than ever

Women, gold and power

Just bow before me secretly

Forget about love, give up integrity, affection

He said with his stare and disappeared

 

Music: Doman
Lyrics: Doman

 

Zdjęcia

 

Ogień w mym pustym sercu

Pojawił się jak niespodziewany gość.

Nadchodzi, wśród śpiewu wichury.

Ten, co zwykłym pocałunkiem może określić wszystko…

Ubrany w garnitur a sygnet na palcu lśni.

Skinieniem głowy przekonuje, że pomoże mi odnaleźć się między zdjęciami.

 

Będziesz silny jak nigdy dotąd.

Kobiety, władza, złoto.

Wystarczy tylko skrycie pokłonić się przede mną.

Zapomnij o miłości, zrezygnuj z wrażliwości.

Spojrzeniem oznajmił i znikł.

 

Obietnica niczym płomienny romans rodzi pokusę.

O zagojonych bliznach nie myślę pytając o maskę.

Klatki czarnobiałego filmu.

Wgrywane w umysł bezszelestnie importują.

Szal pleciony z grzechu, na czole Temidy.

 

Będziesz silny jak nigdy dotąd.

Kobiety, władza, złoto.

Wystarczy tylko skrycie pokłonić się przede mną.

Zapomnij o miłości, zrezygnuj z wrażliwości.

Pokusy cień w mym umyśle tkwi.

 

Muzyka: Doman
Słowa: Doman

Sedated

 

Asleep I walk the road covered with roses

Not feeling the labyrinth’s chill

Stone graves spared by inexistent time

The hills of pain are far

Blood on hands, child’s silent weep

In the fogs of a different world

My happiness and me

Are most important of all

 

Romantics tales and broken hearts

Trivial without a happy end

 

Doctor in silk clothes

With your silent whisper you sedated

A part in my brain

Which usually hurts so terribly

 

Diseases, suffering and tears

Well, it happens – I am fine

Justice is beside me

The dumb believe in it

Because I am here and now

Close to a bunch of suckers

Who are afraid of light

Like the living dead at night

 

Romantics tales and broken hearts

Trivial without a happy end

 

Doctor in silk clothes

With your silent whisper you sedated

A part in my brain

Which usually hurts so terribly

 

Music: Doman, M. Czarnomysy, A. Żmudziak
Lyrics: Doman

Pod narkozą

 

Podążam w uśpieniu aleją usłaną czarnymi różami.

Nie czując chłodu labiryntu.

Nieistniejący czas omija kamienne mogiły.

A wzgórza cierpień są daleko.

Krew na rękach, dziecka płacz.

Pośród mgieł w innym świecie.

Najważniejszy jestem ja.

Najważniejsze moje szczęście.

 

Złamane serca i bajki romanyków.

Trącą banałem bez happy end’u.

 

Doktorze w jedwabnym fartuchu.

Cichym szeptem znieczuliłeś.

Miejsce, które w ludzkim umyśle.

Z reguły powinno bardzo boleć.

 

Wiele chorób, cierpień, łez.

Trudno, bywa – mnie nie boli.

Sprawiedliwość obok mnie.

Głupi ten, co wierzy w nią.

A ja jestem tu i teraz.

Podniecony zgrają gnoi.

Którzy, niczym żywe trupy.

Źle reagują na jasność.

 

Złamane serca i bajki romanyków.

Trącą banałem bez happy end’u.

 

Doktorze w jedwabnym fartuchu.

Cichym szeptem znieczuliłeś.

Miejsce, które w ludzkim umyśle.

Z reguły powinno bardzo boleć.

 

Muzyka: Doman, M. Czarnomysy, A. Żmudziak
Słowa: Doman

Phantom Pains (Phantom Phenomenon)

 

Amputated faith, with one cut deprived of future

Hope removed with a scalpel, blank spaces filling my soul

Love – such a beautiful word shouted out by poets

Cleared under anesthesia, in a hospice for hopeless cases

 

My life an unconditioned reflex

Doing its best, destroying dead cells

A stone growing on my cold heart

Building a safe shell around the light

 

Like a dummy

I’m plastic, covered matter

With a burned smile in looking glass

Empty orbits

A few bugs I can feel

Strongly feeding on dead flesh

 

My life an unconditioned reflex

Doing its best, destroying dead cells

A stone growing on my cold heart

Building a safe shell around the light

 

Are you the surgeon of life?

No, I’m him from my own free will

Wanting to fight with anxiety and fear

I remove my humanity

 

Dark thoughts at night, like sinister clouds

Approaching my mind, looking like a blank sheet

I’ve reached my goal, where does the pain come from?

There’s something I don’t understand!

 

Am I dreaming? Pain and fear are piling up

Don’t know where I roam these days

I think I wanted to fool myself too much

Invisible is so real

 

My desperation’s reached its limits

I feel the pain of removed values

How I wish I could turn back the time

To stop the torturing, intense, countless phantom pains

 

Music: Doman, M. Czarnomysy
Lyrics: Doman

Bóle fantomowe

 

Amputowana wiara jednym cięciem wydarta z przyszłości.

Usunięta nadzieja za pomocą skalpela, jałowe przestrzenie wypełniają moją duszę.

Miłość- jakże piękne słowo wyskrobane ze słownika ram.

Usunięte z umysłu, podczas narkozy w hospicjum dla beznadziejnych przypadków.

 

Moja fizyczność odruchem bezwarunkowym.

Broni się jak umie, usuwa martwe komórki.

Na sercu osadza się twardy kamień.

Buduje jałową skorupę wokół światła.

 

Prawie jestem manekinem.

Bezbarwną materią powlekaną plastikiem.

Z wypalonym uśmiechem w zwierciadle szydercy.

Puste oczodoły.

Czuję śladowe ilości robactwa.

Żerującego pośród martwicy.

 

Moja fizyczność odruchem bezwarunkowym.

Broni się jak umie, usuwa martwe komórki.

Na sercu osadza się twardy kamień.

Buduje jałową skorupę wokół światła.

 

Czy to ty jesteś tym chirurgiem od życia?

Nie- to ja sam nim jestem z własnej woli.

Chcąc walczyć ze strefą leku i wrażliwości.

Usuwam swoje człowieczeństwo.

 

Nocą czarne myśli jak złowrogie chmury.

Zbliżają się do mojego umysłu podobnego do pustej kartki papieru.

Osiągam swój cel, więc skąd pojawił się ból.

Czegoś, tutaj nie rozumiem!

 

Czy ja śnię, ból narasta a z nim strach.

Nie wiem gdzie zawędrowałem.

Chyba chciałem się oszukać.

Czasami coś niewidzialnego jest takie realne.

 

Moja desperacja osiągnęła zenit.

Czuję ból amputowanych wartości.

Jakże teraz pragnąłbym cofnąć czas.

Aby przestały dręczyć mnie niezliczone bóle.

 

Muzyka: Doman, M. Czarnomysy
Słowa: Doman

Christmas Snowflakes

 

Staring at one point I see all

Things unseen before begin to matter more

Scent of winter rises in surrounding reality

In soothingly cold and chilly air

 

I can feel it.

Try to believe it.

 

Shyly I touch your cold, pale cheek

Which is delicate like the falling snow

I see so much life this short December day

Though I know life is born in spring

 

I can feel it.

Try to believe it.

 

All has meaning, all has purpose

While among the snowflakes I dance

The spark I found by the crib

This flicker of hope swirls with me

 

The light makes me brave among the darkness of mind

I can feel it.

Try to believe it.

 

Its spell brightens many sad affairs

Even though it is so much shorter now

This amazing day I understood the value of life

And was born again one more time

 

I can feel it…

 

All has meaning…

 

Music: Doman
Lyrics: Doman

Bożonarodzeniowe płatki śniegu

 

Wpatrując się w jeden punkt zauważam wiele szczegółów.

Wcześniej niedostrzegane nabiera olbrzymiej wartości.

Zapach zimy unosi się pomiędzy konarami drzew.

W kojąco ochłodzonym powietrzu.

 

Zobacz, ja to czuję.

Spróbuj w to uwierzyć.

 

Dotykam nieśmiało twojego zimnego policzka.

Delikatnego niczym padający śnieg.

W którym w ten grudniowy dzień tak wiele widzę życia.

Chociaż wiem, że wiosną ono rodzi się.

 

Zobacz, ja to czuję.

Spróbuj w to uwierzyć.

 

Wszystko ma sens, wszystko ma cel.

Gdy tańcząc pośród spadających gwieździstych płatków śniegu.

Wiruje wraz ze mną nutka nadziei.

Którą wreszcie odnalazłem wpatrując się w żłób.

 

Światło dławiące niepokój pośród ciemności w moim umyśle.

Zobacz, ja to czuję.

Spróbuj w to uwierzyć.

 

I chociaż jest najkrótszym w roku.

Jego czar rozjaśnia wiele smutnych spraw.

Ten cudowny dzień pozwolił mi zrozumieć wartość życia.

By narodzić się na nowo jeszcze raz.

 

Zobacz ja to czuję…

 

Wszystko ma sens…

 

Muzyka: Doman
Słowa: Doman

Reality

 

Standing humbly

more and more I feel the ground

Almost happy

but not strong enough to face

the sensitivity which came suddenly

Paralyzing moments of carefree existence

Gazing at a rainbow

I grasp the reality as true

as an old lady’s prayer in a church

 

Tragedy of individuals

tear the moments of reflections like dogs

Among the flowers

warm evenings

fresh glue on obituaries

Children wronged

fathers cries

Roads of destiny are covered with blood

Oh, my Lord

teach me now

to live with it and sometimes not be concerned

I ask quietly

 

Tough questions have easy answers

Like clouds that yield to the mountains

Belief is like a road sign

To brave soldiers of life

Dark backgrounds are more spacious

Place to act, where I could be known

Blurred by a stream of real tears

And a brush of tedious reality

 

I’m almost happy travelling a rusty path

Like a phantom train disappearing after a while

Embraced by a rainbow, with eyes closed

I grasp the reality as true

as an old lady’s prayer in a church

 

Thousands dead

Every day

tear the moments of reflections like dogs

Among the flowers

warm evenings

fresh glue on obituaries

Children wronged

fathers cries

Roads of destiny are covered with blood

Oh, my Lord

teach me now

to live with it and sometimes not be concerned

 

In my life there are fewer trivial questions now
In my dreams I do not hide, just simply rest
Travelling persistently to the fourth gate has taught me
That no evil can triumph over love and hope

 

Music: Doman,  A. Żmudziak
Lyrics: Doman

Rzeczywistość

 

Stojąc pokornie.

Coraz bardziej dotykam ziemi.

Prawie szczęśliwy.

Lecz nie do końca mocny by stawić czoła.

Wrażliwości, która nadeszła znienacka.

Paraliżując chwile beztroskiej egzystencji.

Wpatrując się w tęczę, kątem odrodzonego oka

Obejmuję rzeczywistość tak prawdziwą.

Jak modlitwa staruszki w małym drewnianym kościele.

 

Tragedie jednostek!!!

Śmierć Tysięcy!!!

Szarpią niczym hieny chwile zadumy.

Pośród kwiatów.

Ciepłych wieczorów.

Świerzy klej na nekrologach.

Skrzywdzone dzieci!!!

Płaczący rodzice!!!

Drogi przesiąknięte krwią.

Panie mój .

Naucz mnie.

Z tym żyć i mimo to czasem beztroskim być.

Proszę najciszej jak umiem.

 

Trudne tematy mają proste rozwiązania.

Jak chmury, które ustępują wzgórzom.

Wiara w wartości drogowskazem.

Dla odważnych wojowników życia.

Ciemne tła mają więcej przestrzeni.

Pola do działań, w których mógłbym zaistnieć.

Rozmazywane przez łzy.

Pędzlem męczącej teraźniejszości.

 

Podążając prawie szczęśliwy zardzewiałym  torem.

Jak pociąg widmo znikając po chwili.

W ramionach tęczy, z zamkniętymi oczami.

Obejmuję rzeczywistość tak prawdziwą.

Jak modlitwa staruszki w małym drewnianym kościele.

 

Tragedie jednostek!!!

Śmierć Tysięcy!!!

Szarpią niczym hieny chwile zadumy.

Pośród kwiatów.

Ciepłych wieczorów.

Świerzy klej na nekrologach.

Skrzywdzone dzieci!!!

Płaczący rodzice!!!

Drogi przesiąknięte krwią.

Panie mój .

Naucz mnie.

Z tym żyć i mimo to czasem beztroskim być.

 

W moim życiu pojawia się coraz mniej banalnych pytań.

W moich snach nie szukam ucieczki, po prostu odpoczywam.

Nauczyłem się wędrując w kierunku czwartych wrót.

Że miłości i nadziei nie pokona żadne zło.

 

Muzyka: Doman, A. Żmudziak
Słowa: Doman

First Of The Last

 

Moments flowing in a stream

Make place for new challenges

Venus’s shine foretells sunny days

 

In songs that birds sing

And an ode to youth

New possibilities arise

 

Every second

Every breath

I want to try and one more time

Live a normal life again

Feel the pulse of my heart

Wind in the sails of windmills

Moments from life’s cards

Absorbed painlessly

 

Once melted – hard steel suddenly

Forms new shapes again

Empire turned into desert

Is reborn with dignity

I soar into the horizon

Over a globe of grey shades

The beginning is the end of time

Now I’m the first of the last

 

Transparent, invisible

Speechless but so strong

I mark my presence in a stone

Humble – I’m your servant

Denars multiplied again

Shine brightly with an ancient tale

 

 

Music: Doman, M. Czarnomysy, P. Kowalczyk, M. Szumiło
Lyrics: Doman

Pierwszy wśród ostatnich

 

Chwile płynące rwącym strumieniem.

Tworzą miejsce nowym wyzwaniom.

Blask Wenus zapowiada pogodę.

 

Nowe możliwości,

Odą do młodości.

W śpiewie ptaków rozśpiewują się.

 

Z każdą sekundą.

Z każdym tchnieniem.

Chcę próbować jeszcze raz.

Poczuć smak zwyczajnych dni.

Mocniejsze bicie serca.

Wiatr w ramionach wiatraków.

Wspomnienia z życia kart.

Wchłonięte bezboleśnie.

 

Twarda stal uległa roztopieniu.

Formuje kolejny raz nowe kształty.

Imperium zamienione w pustynię.

Odradza się z godnością.

Szybuję wolny po horyzontu kres.

Nad planetą zagubionych barw.

Początek jest końcem a koniec początkiem.

Pierwszy w śród ostatnich.

 

Przezroczysty, niewidzialny.

Niemy, ale twardy.

Rylcem w kamieniu zaznaczam swą obecność.

Sługa uniżony.

Denar pomnożony.

Przypowieścią mieni się.

 

Muzyka: Doman, M. Czarnomysy, P. Kowalczyk, M. Szumiło

Słowa: Doman